-
1 immolō (in-m-)
immolō (in-m-) āvī, ātus, āre, to sprinkle with sacrificial meal; hence, to make a sacrifice, offer, sacrifice, immolate: cum Sulla immolaret: Musis bovem: animalia capta, Cs.: homines, Cs.: cum pluribus dis immolatur: quibus hostiis immolandum cuique deo: te hoc volnere, V. -
2 immolo
I.Orig., to sprinkle a victim with sacrificial meal (mola salsa):II.olim hostiae immolatae dicebantur mola salsa tactae, cum vero ictae et aliquid ex illis in aram datum, mactatae dicebantur,
Serv. ad Verg. A. 4, 57.—So only in one other example in Cato: boves immolati, Cato ap. Serv. Verg. A. 10, 541.—Far more freq. and class.,Transf., to bring as an offering, to offer, sacrifice, immolate (cf. macto):B.ego hodie dis meis iratissumis sex agnos immolavi,
Plaut. Poen. 2, 5:Musis bovem immolasse dicitur,
Cic. N. D. 3, 36, 88:bovem Dianae,
Liv. 1, 45, 7; cf.:Dianae vitulum,
Cic. Inv. 2, 31, 94:hostias,
id. Tusc. 3, 26, 63:animalia capta,
Caes. B. G. 4, 17. 3:agnum,
Hor. C. 4, 11, 7:aut pro victimis homines immolant aut se immolaturos vovent,
Caes. B. G. 4, 16, 2:homines,
Cic. Rep. 3, 9; id. Front. 10, 21:filiam,
Quint. 3, 11, 6:puerum,
Plin. 8, 22, 34, § 82:qui hominem immolaverint, exve ejus sanguine litaverint, etc.,
Paul. Sent. 5, 23, 16: porca, quae Cereri immolatur, Veran. ap. Paul. ex Fest. p. 250 Müll.— Absol.:cum Sulla immolaret ante praetorium,
Cic. Div. 1, 33, 72: nemo nostrum est, quin, etiam cum de alia re immolaret, tamen, etc., Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 2:cum immolanti aufugisset hostia,
Suet. Caes. 59; 18; id. Aug. 95.— Pass. impers.: [p. 895] cum pluribus dis immolatur, Civ. Div. 2, 17, 38.—With abl. of the offering:quibus hostiis immolandum cuique deo, cui majoribus, cui lactentibus, etc.,
Cic. Leg. 2, 12, 29: itaque Jovi tauro, verre, ariete immolari non licet, Capit. ap. Macr. S. 3, 10, 3; cf. ib. § 4.—Poet., in a still more general sense, to sacrifice, slay:C.Pallas te hoc vulnere, Pallas Immolat,
Verg. A. 12, 949:inferias quos (juvenes) immolet umbris,
id. ib. 10, 519; Phaedr. 4, 6, 10.—(Eccl. Lat.) To present as an offering, render:humilitatem animae suae deo,
Tert. Cult. Fem. 2, 9:paenitentiam deo,
id. Pudic. 10:cui populus suffragiis immolat,
does homage to, id. de Anim. 33. -
3 immolo
immolare, immolavi, immolatus Vsacrifice, offer (victim) in sacrifice; sprinkle with sacred meal; immolate -
4 inmolo
I.Orig., to sprinkle a victim with sacrificial meal (mola salsa):II.olim hostiae immolatae dicebantur mola salsa tactae, cum vero ictae et aliquid ex illis in aram datum, mactatae dicebantur,
Serv. ad Verg. A. 4, 57.—So only in one other example in Cato: boves immolati, Cato ap. Serv. Verg. A. 10, 541.—Far more freq. and class.,Transf., to bring as an offering, to offer, sacrifice, immolate (cf. macto):B.ego hodie dis meis iratissumis sex agnos immolavi,
Plaut. Poen. 2, 5:Musis bovem immolasse dicitur,
Cic. N. D. 3, 36, 88:bovem Dianae,
Liv. 1, 45, 7; cf.:Dianae vitulum,
Cic. Inv. 2, 31, 94:hostias,
id. Tusc. 3, 26, 63:animalia capta,
Caes. B. G. 4, 17. 3:agnum,
Hor. C. 4, 11, 7:aut pro victimis homines immolant aut se immolaturos vovent,
Caes. B. G. 4, 16, 2:homines,
Cic. Rep. 3, 9; id. Front. 10, 21:filiam,
Quint. 3, 11, 6:puerum,
Plin. 8, 22, 34, § 82:qui hominem immolaverint, exve ejus sanguine litaverint, etc.,
Paul. Sent. 5, 23, 16: porca, quae Cereri immolatur, Veran. ap. Paul. ex Fest. p. 250 Müll.— Absol.:cum Sulla immolaret ante praetorium,
Cic. Div. 1, 33, 72: nemo nostrum est, quin, etiam cum de alia re immolaret, tamen, etc., Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 2:cum immolanti aufugisset hostia,
Suet. Caes. 59; 18; id. Aug. 95.— Pass. impers.: [p. 895] cum pluribus dis immolatur, Civ. Div. 2, 17, 38.—With abl. of the offering:quibus hostiis immolandum cuique deo, cui majoribus, cui lactentibus, etc.,
Cic. Leg. 2, 12, 29: itaque Jovi tauro, verre, ariete immolari non licet, Capit. ap. Macr. S. 3, 10, 3; cf. ib. § 4.—Poet., in a still more general sense, to sacrifice, slay:C.Pallas te hoc vulnere, Pallas Immolat,
Verg. A. 12, 949:inferias quos (juvenes) immolet umbris,
id. ib. 10, 519; Phaedr. 4, 6, 10.—(Eccl. Lat.) To present as an offering, render:humilitatem animae suae deo,
Tert. Cult. Fem. 2, 9:paenitentiam deo,
id. Pudic. 10:cui populus suffragiis immolat,
does homage to, id. de Anim. 33. -
5 immolātiō (inm-)
immolātiō (inm-) ōnis, f [immolo], a sacrificing, sacrifice: immolationis tempus: immolationes nefandae, Ta. -
6 immolātor (in-m-)
immolātor (in-m-) ōris, m [immolo], a sacrificer: immolatoris fortuna. -
7 immolaticius
immŏlātīcĭus ( inm-) or - tĭus, a, um, adj. [immolo], of or for a sacrifice (late Lat.):caro,
Aug. Ep. 154; cf.: immolaticius thusimos, Gloss. Philox. -
8 immolatitius
immŏlātīcĭus ( inm-) or - tĭus, a, um, adj. [immolo], of or for a sacrifice (late Lat.):caro,
Aug. Ep. 154; cf.: immolaticius thusimos, Gloss. Philox. -
9 inmolaticius
immŏlātīcĭus ( inm-) or - tĭus, a, um, adj. [immolo], of or for a sacrifice (late Lat.):caro,
Aug. Ep. 154; cf.: immolaticius thusimos, Gloss. Philox.
См. также в других словарях:
immolare — im·mo·là·re v.tr. (io immòlo) 1. TS stor. nell antichità classica, cospargere di sale e farro macinato una vittima sacrificale 2. CO estens., sacrificare a una divinità: immolare un agnello | fig., offrire in sacrificio: immolare la propria vita… … Dizionario italiano
immolarsi — im·mo·làr·si v.pronom.intr. (io mi immòlo) CO fare sacrificio di sé, offrirsi come vittima: immolarsi come capro espiatorio, immolarsi per la libertà, per la patria Sinonimi: sacrificarsi … Dizionario italiano
immolare — {{hw}}{{immolare}}{{/hw}}A v. tr. (io immolo ) 1 Nel rito degli antichi Greci e Romani, spargere sulla vittima sacrificale il farro e il sale. 2 Sacrificare. B v. rifl. Darsi in olocausto: immolarsi alla patria. ETIMOLOGIA: dal lat. immolare,… … Enciclopedia di italiano
immolare — [dal lat. immolare, comp. di in 1 sopra e mola farina di farro ] (io immòlo, ecc.). ■ v. tr. 1. (relig.) [nel mondo antico, portare in sacrificio una vittima a una divinità: i. un capretto agli dei ] ▶◀ offrire, sacrificare. 2. (fig.) [portare in … Enciclopedia Italiana
ՁԻԱՍՊԱՆՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0156 Chronological Sequence: 10c գ. Սպանդ կամ զոհ ձիոց. *Ձիասպանութիւնս զենլով արամազդայ եւ պիսիդոնի. Պտմ. աղեքս.. որպէս յն. ἰπποθυτέω equum sacrifico, immolo … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՄԱՐԴԱԶՈՀ — ( ) NBH 2 0220 Chronological Sequence: 13c ՄԱՐԴԱԶՈՀ ԼԻՆԵԼ. որ եւ ՄԱՐԴԱԶԵՆ ԼԻՆԵԼ. ἁνθρωεποθυσέω, θύω hominem immolo, sacrifico. Զոհել զմարդ. *Ամբաստանութիւն մարդազոհն լինելոյ դիւաց. Նախ. երեմ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅԱԶԵՄ — (եցի.) NBH 2 0313 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical ն. θύω, θυσιάζω immolo, macto, sacrifico եւն. Զոհել. նուիրել դից զզենլիս՝ հանդերձ պէսպէս արարողութեամբք կամ լլկանօք յառաջ քան զզենումն. եւ եւս յօշոտել. մասնատել. *Յազել զխոզս … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
Achille — Figlio di Peleo, re dei Mirmidoni e della Nereide Teti. È consacrato come l eroe per antonomasia. Quando nacque, Teti per renderlo immortale lo immerse nelle acque del fiume Stige tenendolo per i talloni rimanendo così l unica parte… … Dizionario dei miti e dei personaggi della Grecia antica
Callìroe — Era figlia del dio Achelòo, e moglie di Alcmeóne. Quando le fu ucciso il marito dai fratelli della prima moglie, chiese od ottenne dagli dèi che i suoi due figlioletti divenissero immediatamente adulti per vendicare la morte del padre, come… … Dizionario dei miti e dei personaggi della Grecia antica
Cianippo — Era un sacerdote di Bacco a Siracusa, in una cerimonia avendo offeso il dio cadde in uno stato di ubriachezza tale da violentare la propria figlia Ciàne. La Sicilia allora fu desolata da una pestilenza provocata da Bacco indignato del… … Dizionario dei miti e dei personaggi della Grecia antica
imolar — v. tr. 1. Sacrificar, matando. 2. Degolar; matar. 3. [Figurado] Oferecer em sacrifício. • v. tr. e pron. 4. Prejudicar( se), arruinar( se). ‣ Etimologia: latim immolo, are, imolar, sacrificar • Confrontar: emular … Dicionário da Língua Portuguesa